In de verte huilt een kind
De man die zich kapotwerkt, zonder dat het ooit goed genoeg voelt. De angst dat hij niet zal voldoen zorgt ervoor dat hij nog beter zijn best doet, dat hij onbewust aan het overleven is in plaats van leven. Hij vergeet de zorg voor zichzelf, zijn grenzen, wat er werkelijk van binnen speelt.
In de verte huilt een kind.
De jonge vrouw die altijd probeerde om te zijn zoals er van haar verwacht werd. Die werd geprezen om haar gedrag, maar nooit werd gezien voor wie ze werkelijk was. Ze koos er niet voor om haar ouders teleur te stellen, maar hoe kan zij het helpen dat ze verliefd werd op een andere vrouw? Ze bedriegt nog steeds zichzelf en de mensen om haar heen. Ze is zo bang dat de wereld haar anders niet meer wil.
In de verte huilt een kind.
De vluchteling die alles achterliet. Zijn huis en haard, zijn vertrouwde omgeving, al zijn vrienden en familie. Om veiligheid te vinden in een land waarin hij geen papieren heeft, geen erkenning krijgt, waar hij nooit werkelijk rust zal vinden. De oorlog spookt voor altijd door zijn hoofd. En in dit vreemde land raakt hij verslaafd aan alcohol. Hij probeert het gevoel van eenzaamheid en pijn te verdoven.
In de verte huilt een kind.
De moeder die van haar kinderen houdt, maar nooit heeft geleerd hoe ze dat kan tonen. Die ook niet goed weet hoe je liefde moet ontvangen. Toen zij kind was, leerde ze om belangrijke naasten te wantrouwen en zich te wapenen. Hoe moet ze haar kinderen geven wat ze zelf nooit kreeg? Uit onmacht slaat ze hen, om zich vervolgens boos en schuldig te voelen. Ze weet geen andere manier om controle te krijgen over de beangstigende wereld om haar heen.
In de verte huilt een kind.
De man die porno kijkt om de spanning kwijt te raken. Elke dag neemt hij zijn toevlucht in de fantasie waarin er iemand is die hem alles wil geven, onvoorwaardelijk, onbegrensd. Diep van binnen zit nog steeds de pijn van het emotioneel verwaarloosd zijn. Van het niet gezien worden en krijgen wat hij werkelijk nodig had. Niemand die hem aan de hand nam en met raad en daad terzijde stond. Niemand die hem aanraakte op een manier die recht deed aan zijn verlangens. Hij is zich er niet van bewust hoe gewond hij eigenlijk is.
In de verte huilt een kind.
De vrouw die zich vastklampt aan haar man en hem probeert te controleren, omdat ze zo bang is om door hem in de steek gelaten te worden. Haar man voelt zich beklemd en bekritiseerd, maar staat het onbewust steeds weer toe omdat hij zo bang is om door haar afgewezen te worden. Hun relatiedynamiek is destructief en ze gaan van diepe dalen naar hoge bergen.
In de verte huilen twee kinderen.
Alle kinderen in deze voorbeelden zijn inmiddels groot geworden. Ze komen bij mij in de praktijk voor relatietherapie of individuele therapie. De reden van aanmelding is altijd verschillend: stress, burnout, ontrouw, een laag zelfbeeld, eindeloze ruzies, onmacht, gebroken vertrouwen, eenzaamheid in hun relatie, misbruik of woede…
Misschien is het omdat ik mijn eigen kind zo goed heb leren verstaan en het niet meer alleen laat huilen. Maar ik voel me direct verbonden met het kind in hen. Ik probeer het jongetje of meisje in hun ogen te zien, de pijn in hun verhaal te horen, ik zie het gemis, de woede, de eenzaamheid. Ik begrijp waarom ze doen wat ze doen, in hun relatie of alleen. Ze proberen dat gewonde kind te beschermen, een herhaling van de geschiedenis te voorkomen. We hebben allemaal een goede reden voor ongezond gedrag. We bedenken allemaal manieren om te dealen met de pijn die gepaard gaat met het ‘groot worden’. Terwijl ons kind van binnen nog huilt en om aandacht vraagt. Dat kind wil ik graag ontmoeten in mijn praktijk.
Hoe komen we van onze last af?
Als we dan samen zoeken naar de oplossing, alternatief gedrag of soms zelfs alleen maar de erkenning, dan gaat de storm een beetje liggen. Dat is het moment dat de persoon in kwestie het langzaam ook gaat horen: in de verte huilt een kind. “Dat is jouw kind,” zeg ik dan, “dat ben jij.” De eerste vraag die ze dan stellen is standaard: wat moet ik daarmee doen? Of zelfs: hoe kom ik daar vanaf?
In de verte huilt een kind. Het vraagt om aandacht, liefdevolle woorden, zorg voor lichaam en geest, aanraking, troost, begrenzing en veiligheid. De vraag is alleen maar: ben je bereid te leren zorgen voor het kind in jezelf? Ben je bereid te luisteren naar wat het kind in jou heeft meegemaakt? En wat het nu nog nodig heeft om een beetje gezond volwassen te worden?
Foto: Katherine Chase